«Eg har kunngjort namnet ditt for dei og skal kunngjera det, så den kjærleiken du har hatt til meg, kan vera i dei og eg sjølv kan vera i dei.» Joh 17, 26
Bøn er relasjon til Jesus, min skapar, han som har teke bustad i meg. Samtidig veit vi at midt mellom sinne og gleda er det vanskeleg å «be alltid» (Ef 6,18).
Eg som er ein «følelses mann», kjenner meg ofte utilpass når eg kjem inn i eit kjøpesenter. Det og då tenkja på at eg er ein som ynskjer å leva med Jesus, og at Jesus vil velsigna og berøra mennesker med si fred der eg er, også på dette kjøpesenteret. Dette skal ikkje skje i mi kraft, men utav den kvila/fred han er i meg. I bøn til Jesus vert mitt hjarta endra til at eg ser kven eg er, og utav kvila i han kan eg få velsigna apoteket, Narvesen og Obs, og eg kan velsigna det eg kjenner Anden, som gjev råd, belyser hjå menneska der.
Midt i mine eigne problem, når Jesus tek meg nærare inn der han ER, vert mitt hjarta endra. Slik at eg ynskjer at andre skal få oppleva akkurat dette; at Jesus ved å bu i kvar og ein av oss; kan få ta vekk «dritten» vår.
